Nasze Modlitwy

Być miłosiernym to zawód, który jest niełatwy. Wystarczy, że znosimy własne trudy, a tu jeszcze trzeba znosić ból tych, których spotykamy. Nasze serce by się nie zgodziło, gdyby był inny sposób na otrzymanie miłosierdzia. Nie narzekajmy zatem zbytnio, kiedy mamy łzy w oczach, napotykając tyle boleści na drodze. Dzięki nim wiemy, czym jest Boża czułość… Tak, jak potrzeba solidnego tygla, by nosić stopiony metal, ogarnięty i wyrobiony przez ogień, tak Bogu potrzeba solidnych serc, gdzie swobodnie mogą mieszkać siedem naszych nieszczęść, które szukają uzdrowienia i wiecznego miłosierdzia, spragnionych odkupienia. A chociaż nasze serce czuje często odrazę, by dotknąć to błoto nędzy, o którym nie wie nigdy, czy to odni niego pochodzi, czy od bliźniego, za nic w świecie nie chciałoby zamienić się zadaniem, bo jego radością jest sąsiadować z niestrudzonym ogniem, który pokazuje nieskończenie miłość Boga. Tak bardzo przyzwyczailiśmy się do tej obecności ognia, że spontanicznie szukamy wszystkiego, co podsyca jego płomień, wszystko, co jest małe i słabe wszystko, co jęczy i cierpi, wszystko, co grzeszy, czołga się i upada, wszystko, co potrzebuje uzdrowienia. I dajemy w komunii ogniowi, który w nas płonie, tych wszystkich cierpiących ludzi, których przyciągają nasze spotkania, aby ich dotkną i uzdrowił. Służebnica Boża Madeleine Delbrêl (1904-1964)