Jezus powiedział do tłumów: «Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo». Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu». W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Marka, Mc 4,26-34
Komentarz to ewangelii
Co do mnie, mój Boże, jestem tak przekonany, że czuwasz nad tymi, którzy pokładają nadzieję w Tobie i że niczego im nie braknie, kiedy od Ciebie wszystkiego się spodziewają, że postanowiłem na przyszłość żyć bez żadnej troski i na Ciebie złożyć moje niepokoje: „W pokoju się kładę i zasypiam, bo Ty sam jeden, Panie, pozwalasz mi mieszkać bezpiecznie” (Ps 4,9 Wlg).
Ludzie mogą mnie pozbawić dóbr i zaszczytów, choroby mogą mi odjąć siły i środki do służenia Tobie; mogę nawet utracić Twoją łaskę przez grzech, ale nigdy nie stracę mojej nadziei. Zachowam ją aż do ostatniego momentu mojego życia, a wszystkie demony piekieł na próżno w owej chwili spróbują mnie od niej oderwać: „W pokoju się kładę i zasypiam”. Inni mogą oczekiwać szczęścia, które pochodzi z ich bogactw lub z talentów; inni opierają się na niewinności ich życia lub na surowości pokuty, albo na ilości jałmużny, lub na żarliwej modlitwie: „Ty sam jeden, Panie, pozwalasz mi mieszkać bezpiecznie”.
Dla mnie, Panie, cała moja Ufności, to moja ufnością samą. Ta ufność nigdy nikogo nie zawiedzie: „Zobaczcie: nikt nigdy, kto zaufał Panu, nie został zawstydzony w swojej nadziei” (Syr 2,11 Wlg).
Św. Klaudiusz La Colombiere (1641-1682)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org