Nasze Modlitwy

O wieczna Trójco i jedyne Bóstwo! Bóstwo, jedyna istoto w trzech osobach! Czy mogę Cię porównać do winorośli z trzema pędami? Uczyniłeś człowieka na Twój obraz i podobieństwo, aby wycisnąć na nim znak Twojej Trójcy i Boskości przez trzy zdolności, jakie posiada jedyna dusza. A dzięki temu nie tylko przypomina Ciebie, ale jeszcze jednoczy się z Tobą… O wielki święty Pawle, przeniknąłeś tę prawdę. Ty wiedziałeś dobrze, skąd pochodziłeś, dokąd szedłeś i jaką drogą. Znałeś twój początek i koniec, a także szedłeś wyznaczoną ścieżką. Z tego względu trzy zdolności twoje duszy zjednoczyły się z trzema boskimi osobami. Twoja pamięć przylegała do Ojca wyraźnym wspomnieniem, że On jest przyczyną, od której pochodzą wszelkie rzeczy: nie tylko to, co istnieje, ale także boskie osoby. Odtąd nie mogłeś nie widzieć, co jest twoją własną przyczyną. Twój rozum, zjednoczony z Synem, ze Słowem, badał dogłębnie porządek ustanowiony przez mądrość Słowa, według którego stworzenia powracają do swego końca, który identyfikuje się z ich początkiem. Twoją wolę zjednoczyłeś z Duchem Świętym, kochając z całego serca tę miłość, tę łaskawość, która – wiedziałeś o tym – jest przyczyną całego stworzenia, wszystkich łask, które otrzymałeś, bez żadnej uprzedniej zasługi z twojej strony. Wiedziałeś, że we wszystkich swoich dziełach boska łaskawość ma tylko jeden cel: twoje uszczęśliwienie. To dlatego owego dnia zostałeś doprowadzony przez Słowo od błędu do prawdy, otrzymawszy łaskę uniesienia w zachwycie, kiedy kontemplowałeś boską naturę trzech osób. A kiedy powróciłeś do swego ciała, lub lepiej, do zmysłów, zapamiętałeś jedynie wizję wcielonego Słowa: ale i tak byłeś nim nasycony. Św. Katarzyna ze Sieny (1347-1380)