Nasze Modlitwy

[„O dobry krzyżu, którego chwała pochodzi z członków Pana! Krzyżu od tak dawna upragniony, żarliwie umiłowany, nieustannie szukany i wreszcie przygotowany dla moich gorliwych pragnień”]* W dniu świętego Andrzeja byłem pod wrażeniem, widząc tego świętego, klękającego nagle na widok krzyża, nie mogąc powstrzymać swojej radości i wypowiadając ją w tak żarliwych słowach. „Bona”: pożyteczny, zaszczytny, przyjemny. To jego dobro, jego jedyne dobro, którego pragnie. „Diu desiderata”(krzyżu od tak dawna upragniony) – nie tylko go pragnął, ale z gorliwością i dlatego czas mu się dłużył. „Diu sollicite amata”(krzyżu żarliwie umiłowany) – nie ma miłości bez trosk; ten święty szukał krzyża skwapliwie i z obawą człowieka, który boi się, że go nie znajdzie, że nie znajdzie wystarczająco wcześnie. Dlatego powiecie, że znalał skarb, jak tylko go napotkał, jego uniesienie przypomina zaślepionego kochanka. „Sine intermissione quaesita” (nieustannie szukany) – oto nasz wzór, dzięki temu zasłużył na znalezienie krzyża. „Et aliquando…” (wreszcie przygotowany dla moich gorliwych pragnień): te słowa oznaczają wielkie pragnienie. Musiał bardzo kochać Jezusa Chrystusa, skoro znalazł taką przyjemność w krzyżu. Kocha się często ludzi za dobra, jakie posiadają, ale kochać ich nędze z miłości do nich, to niesłychane, to cud, jeśli się ich nie nienawidzi z powodu ich nędzy. Nie ma większej miłości niż dać swoje życie za swoich braci (por. J 15,13), ale istnieją stopnie w tym poświęceniu, ponieważ umrzeć z taką radością, z takim pośpiechem to miłość niezrównana. Co za wiara! *(Nabożeństwo święta – Godzina Czytań, 2. nocne, 6. lekcja – przypisuje te słowa Św. Andrzejowi) Św. Klaudiusz La Colombiere (1641-1682)