Nasze Modlitwy

Wstańmy wreszcie; Pismo nie przestaje nas budzić, mówiąc: „Teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu” (Rz 13,11). Otwórzmy oczy na światło boskie. Słuchajmy uważnym uchem potężnego głosu Boga, który ponagla nas każdego dnia: „Nie zatwardzajcie serc waszych” (Ps 95,8). I jeszcze: „Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów” (Ap 2,7). A o czym mówi? „Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was bojaźni Pańskiej” (Ps 34,12). „Chodźcie, dopóki macie światłość, aby was ciemność nie ogarnęła” (J 12,35). Szukając swego robotnika w tłumie ludu, który wezwał, Pan mówi jeszcze: „Jakim ma być człowiek, co miłuje życie i pragnie dni, by zażywać szczęścia?” (Ps 34,13). Jeśli, słysząc to, odpowiesz: „Ja”, Bóg ci mówi: „Chcesz mieć prawdziwe życie, życie wieczne?”. Wtedy „Powściągnij swój język od złego, a twoje wargi od słów podstępnych!  Odstąp od złego, czyń dobro; szukaj pokoju, idź za nim!” (Ps 34, 14-15). Kiedy już tego dokonacie, zwrócę moje oczy na was i nadstawię ucha na wasze modlitwy, i „wezwiesz pomocy, a Pan [rzeknie]: "Oto jestem!"” (Iz 58,9). Cóż łagodniejszego, ukochani bracia, niż ten głos Pana, który nas zaprasza? Oto w swojej czułości Pan nam wskazuje ścieżkę życia. Obleczeni w wiarę i praktykę cnót, prowadzeni Ewangelią, idźmy zatem drogami, które nam wyznaczył, aby dostąpić oglądania Tego, który nas powołał do swojego królestwa (1 Tes 2,12). Jeśli pragniemy zamieszkiwać Jego królestwo, to spieszmy się z dobrymi uczynkami, bo inaczej do niego nie dojdziemy. Św. Benedykt z Nursji (480-547)