Nasze Modlitwy

Ty, któraś jest jedną z dziewić, które rozbłysnęły duchowym światłem łaski także swego ciała, Ty, którą jakże słusznie porównuje się do Kościoła, Ty, która czuwasz w swojej izdebce w nocy, myśląc nieustannie o Chrystusie i licząc w każdej chwili na Jego nadejście... Chrystus wchodzi, mimo drzwi zamkniętych, i na pewno przyjdzie, bo tak obiecał. Ucałuj więc tego, którego szukasz, zbliż się do Niego, a zostaniesz oświecona. Zatrzymaj Go. Uproś, by nie odchodził jeszcze. Proś, by się nie oddalał. „Mknie chyżo Jego słowo” (Ps 147,15) i nie pochwycą go ci, których ogarnia senność, ani nie zachowają niedbali. Niech dusza Twoja wyjdzie mu na spotkanie. Idź śladami tego Słowa przychodzącego z nieba, gdyż ono mnie szybko. (...) A jakże da się pochwycić Chrystusa? Nie w sieci, ale więzami miłości. Mogą go przywiązać tylko pasy ducha, może go zatrzymać tylko uczucie z serca. Jeśli Ty też chcesz zatrzymać Chrystusa, szukaj nieustannie bez obaw o zmęczenie. Często wśród męki i w rękach prześladowców da się najlepiej odnaleźć Chrystusa. (...) Tylko kilka chwil po tym, jak uciekniesz z rąk prześladowców, aby nie upaść przed mocami tego świata, Chrystus wyjdzie Ci na spotkanie i nie pozwoli, żeby Twoje doświadczenie cierpienia się przedłużało. Św. Ambroży (ok. 340-397)