Nasze Modlitwy

Co przykazujesz Panie swoim sługom? „Weźcie moje jarzmo”, mówisz. Jakie ono jest? „Jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”. Któż nie znosiłby chętnie jarzma, które nie jest obciążające, ale które wspiera, i brzemienia, które nie miażdży, ale wzmacnia? I jeszcze dodajesz Panie: „znajdziecie ukojenie dla dusz waszych” (Mt 11, 29) Cóż to za brzemię, które nie męczy, ale daje ukojenie? To pierwsze i największe przykazanie: „Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca swego”. Czy jest coś prostszego, coś milszego i słodszego niż umiłowanie dobra, piękna, miłości, którymi Ty sam jesteś, o Boże? Poza tym czyż nie obiecałeś nagrody tym, którzy przestrzegają Twoich przykazań „cenniejszych niż złoto i słodszych od miodu płynącego z plastra”? (Ps 19, 11). Tak, obiecujesz nagrodę i to nagrodę wieczną, jak mówi Twój apostoł, św. Jakub: „Otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują” (Jk 1, 12)... O tym też pisze św. Paweł, opierając się na księdze Izajasza: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1Kor 2, 9). Rzeczywiście, wielkie są zyski dla tych, którzy przestrzegają Twoich przykazań. Nie tylko dla tych, którzy przestrzegają tego pierwszego i największego przykazania czy dla Boga, który je daje. Także pozostałe przykazania kształtują posłuszeństwo człowieka, wzmacniają go, uczą i wartościują, a także sprawiają, że staje się dobry i miłosierny. Jeśli posiadasz mądrość, rozumiesz, że zostałeś stworzony na chwałę Boga i na wieczne zbawienie. To jest Twój cel, centrum Twojej duszy i skarb Twojego serca. Jeśli tam dojdziesz, będziesz szczęśliwy. Jeśli tego Ci zabraknie, nie osiągniesz szczęścia. Św. Robert Bellarmin (1542-1621)