Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Posłuchajcie innej przypowieści. Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznie, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: "To jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo". Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?» Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze». Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: "Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach". Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką
Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Mateusza, Mt 21,33-43
Komentarz to ewangelii
„Chrystus zlecił nam posługę jednania” (2Kor 5,18). Święty Paweł podkreślił w ten sposób wielkość apostołów, wskazując nam jaka posługa został im powierzona, a jednocześnie objawia miłość, jaką Bóg nas ukochał. Po tym jak ludzie odmówili słuchania Bożego wysłannika, Bóg nie wybuchnął gniewem, nie odrzucił ich. Uparcie wzywa ich sam i przez swoich apostołów. Kto by się nie zachwycił wobec takiego starania?
Zabili Syna, który przyszedł ich pojednać, tego jedynego Syna, współistotnego Ojcu. Ojciec nie odwrócił się od zabójców, nie powiedział: „Posłałem do nich Syna, a oni, nie zadowalając się nie słuchaniem Go, wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. Odtąd sprawiedliwym jest bym ich porzucił”. Robi coś odwrotnego, a Chrystus, opuściwszy ziemię, pozostawił Jego sługom obowiązek zastąpienia Go. „Zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów” (w. 19).
Co za miłość, która przekracza wszelkie słowo i poznanie! Kto był obrażanym? On sam, Bóg. Kto uczynił pierwszy krok do pojednania? To On... Gdyby Bóg zechciał nas rozliczać, to rzeczywiście bylibyśmy zgubieni, skoro „wszyscy pomarli” (2Kor 5,14). Pomimo tak wielkiej liczby naszych grzechów nie zesłał na nas swojej zemsty, ale pojednał się z nami; nie tylko zadowalając się anulowaniem naszego długu, ale też uważając go za nic. W ten sposób powinniśmy przebaczać naszym wrogom, jeśli pragniemy otrzymać sami to hojne przebaczenie: „Bóg zlecił nam posługę jednania”.
Św. Jan Chryzostom (ok. 345-407)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org
