Nasze Modlitwy

Bracia, oto moment wyjścia, dla każdego we własnym zakresie, ze swoich grzesznych miejsc. Wychodzimy z naszego Babilonu, żeby spotkać Boga, naszego Pana, tak jak zapowiedział prorok: „Przygotuj się, by stawić się przed Bogiem twym, Izraelu!” (Am 4,12). Wychodzimy z otchłani naszego grzechu i zgadzamy się iść w stronę Pana, który przyjął „ciało podobne do ciała grzesznego” (Rz 8,3). Wychodzimy z pragnienia grzechu i chcemy pokutować. Tak odnajdujemy Chrystusa – on sam cierpiał za grzechy, których nie popełnił. Przez to ten, który ocalił skruszonych, daje nam zbawienie: „Tym zaś, którzy się nawracają, daje drogę powrotu” (Syr 17,24). Może powiecie: (...) „Kto sam z siebie może wyjść z grzechu?”. Tak, rzeczywiście największym grzechem jest umiłowanie grzechu i pragnienie go. Zatem porzućmy to pragnienie, (...) zacznijmy nienawidzić grzech i w ten sposób wyjdźmy z grzechów. Jeśli będziesz grzech nienawidził, spotkasz Chrystusa tam, bo On tam jest. Tym, którzy grzech nienawidzą, (...) Chrystus przebacza winy do czasu aż wykorzenią się nasze złe nawyki. Mówicie jednak, że to i tak dla was wiele i że bez Bożej łaski nie jest możliwe, by człowiek nienawidził grzechu i pragnął sprawiedliwości: „Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich” (Ps 107,8). (...) O, Panie o silnej ręce, Jezu wszechmogący, przyjdź i uwolnij mój umysł zniewolony duchem ignorancji i wyrwij moją niedomagającą wolę z zarazy pożądliwości. Uzdolnij mnie, abym mógł zdecydowanie reagować, jak tego pragnę z głębi serca. Izaak ze Stella (? - ok. 1171)