Nasze Modlitwy

Co to za „rozgłaszanie Jego chwały” (Ps 66,8), które trzeba usłyszeć? To, bez wątpienia, że: „On obdarzył życiem naszą duszę” (w. 9); bo Bóg przyznał wierność i wytrwanie w wyznawaniu wiary podczas głoszenia słowa przez apostołów i cierpienia męczenników – dlatego głoszenie Królestwa Niebieskiego obiegło całą ziemię. Zaprawdę „Ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata ich mowy” (Ps 19,5). Zresztą, sam Duch Święty głosi chwałę tego duchowego biegu: „O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny” (Iz 52,7). To właśnie to słowo uwielbienia Boga trzeba usłyszeć przez głoszenie, wedle świadectwa psalmisty, „bo On obdarzył życiem moją duszę, a nodze mej nie dał się potknąć” (LXX). Bo apostołowie nie zatrwożyli się w trakcie ich przepowiadania, pomimo postrachu i gróźb ludzkich, a ich stopy wiernie trzymały się drogi wiary i nie zbaczały z niej... Jednakże, powiedziawszy: „nodze mej nie dał się potknąć”, psalmista dorzuca: „Tyś, Boże, nas doświadczył; badałeś nas ogniem, jak się bada srebro” (w. 10). To słowo, zaczęte w liczbie pojedynczej, odnosi się zatem do wielu. Bo jeden jest Duch i jedna wiara wierzących, według tego, co napisano w Dziejach Apostolskich: „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących” (4,32)... Ale co oznacza to porównanie, że zostali „badani ogniem, jak się bada srebro”? Moim zdaniem, jeśli oczyszcza się srebro, to po to, by je oddzielić od zanieczyszczeń, które przyczepiają się do niewytopionej materii... To dlatego, kiedy Bóg doświadcza tych, którzy w Niego wierzą, to nie dlatego, że nie zna ich wiary, ale ponieważ „wytrwałość rodzi wypróbowaną cnotę”, jak mówi św. Paweł (Rz 5,4). Bóg poddaje ich doświadczeniu, nie żeby ich poznać, ale by ich doprowadzić do umocnienia w cnocie. W ten sposób, oczyszczeni ogniem i wolni od wszelkiej domieszki przywary ciała, będą mogli zajaśnieć blaskiem niewinności, która wydała swoje świadectwo. Św. Hilary (ok. 315-367)