Nasze Modlitwy

Celnik Mateusz otrzymał “chleb rozumu i … wodę mądrości” (S 15,3) za pokarm; i z tą samą mądrością wyprawił wielką ucztę w swoim domu dla Pana Jezusa. Bo otrzymał w udziale obfitą łaskę, zgodnie ze swoim imieniem (“dar Pana”). Zapowiedź tej uczty łaski została przygotowana przez Boga: powołany, kiedy siedział w komorze celnej, “Lewi poszedł za Nim i wyprawił dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu” (Łk 5,29). Wyprawił zatem dla Niego wielką ucztę - powiedzielibyśmy, że ucztę królewską. Mateusz jest ewangelistą, który ukazuje nam Chrystusa - króla, przez swoje pochodzenie i czyny. Na początku swego dzieła głosi: "Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida" (Mt 1,1). Następnie opisuje Go, jako dziecię uznane przez trzech króli za króla żydowskiego; następnie, tka resztę swojej narracji z królewskich gestów i przypowieści o królowaniu, żeby zakończyć słowami wypowiedzianymi przez króla, już ukoronowanego chwałą zmartwychwstania: "Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi" (Mt 28,18). Jeśli zbadasz uważnie całość jego Ewangelii, to rozpoznasz, że tchnie ona tajemnicami Królestwa Bożego. Nie ma w tym nic dziwnego; Mateusz był celnikiem i pamiętał, że został powołany ze służby królestwa grzechu do wolności Królestwa Bożego, Królestwa sprawiedliwości.  A jako człowiek wdzięczny wielkiemu królowi za uwolnienie, służył wiernie prawom Jego Królestwa. Rupert z Deutz (ok. 1075-1130)