Nasze Modlitwy

     Bóg jest duchem (J 5,24), a zatem Ten, który jest duchem, zrodził duchowo... pokolenie proste i niezrozumiałe. Sam Syn mówi o Ojcu: „Pan rzekł do mnie: ‘Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem’” (Ps 2,7). To „dziś” nie jest niedawne, ale wieczne, nie istnieje w czasie, ale przed wiekami. „Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem” (Ps 110,3). Wierz zatem w Jezusa Chrystusa, żywego Syna Bożego, ale Syna jedynego, jak mówi Ewangelia: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16)... Święty Jan takie składa świadectwo: „I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (J 1,14).      Nawet demony, drżąc przed Nim, wykrzykują: „Zostaw nas! Czego od nas chcesz, Jezusie? Ty, który jesteś Synem Boga żywego!” Jest On zatem Synem Bożym z natury, a nie z przybrania, skoro narodził się z Ojca... Ojciec, prawdziwy Bóg, zrodził Syna podobnego do siebie, prawdziwego Boga... Ojciec zrodził Syna inaczej niż u ludzi, gdzie duch rodzi słowo, ponieważ duch w nas trwa, podczas gdy słowo, raz wypowiedziane, ulatnia się. My wiemy, że Chrystus został zrodzony, „słowo Boga, które jest żywe i trwa” (1P 1,23), zrodzone wiecznie z Ojca, w niewyrażalny sposób, o identycznej naturze: „Na początku było Słowo... i Bogiem było Słowo” (J 1,1). Słowo, które rozumie wolę Ojca i czyni wszystko na Jego rozkaz; Słowo, które zstępuje i wstępuje (por. Iz 55,11). Słowo pełne autorytetu, które zarządza wszystkim, ponieważ „Ojciec dał Mu wszystko w ręce” (J 13,3). Św. Cyryl Jerozolimski (ok. 315 - 386)