Nasze Modlitwy

Czujemy się bezpieczni w tej twierdzy Kościoła Świętego. (...) nigdy też nie zawiodła ufność w obietnice Chrystusowe – te obietnice (...) wydają się Nam jeszcze bardziej umocnione. Poupadały królestwa i państwa; znikły narody, które wsławił rozgłos ich imienia, ich cywilizacji. Widzi się często, jak pewne narody same się rozkładają niby od starości strawione. A oto tymczasem Kościół, nieśmiertelny ze swej natury, złączony nierozerwalnym węzłem ze Swym Boskim Oblubieńcem, trwa w całym blasku nieprzemijającej młodości, potężny swą pierwotną mocą, wciąż taki sam, jaki wyszedł z Serca umarłego na krzyżu Chrystusa. Powstawali przeciw niemu potężni tego świata, ale upadali sami, On zaś pozostał. Wymyślano niezliczone, przeróżnego rodzaju, systemy filozoficzne, a ich mistrzowie przechwalali się w swej pysze, że oto nareszcie zwalczyli naukę Kościoła, że obalili dogmaty wiary i że dowiedli bezpodstawności Jego powagi. Tymczasem dzieje przypominają nam tylko, jak owe systemy, zarzucone doszczętnie, poszły w niepamięć, podczas gdy z Opoki Piotrowej blask prawdy promienieje z tą samą siłą, jaką nadał mu Chrystus, gdy zapalił go światu – z tą siłą, jaką daje mu nieustannie Swym Boskim słowem: „niebo i ziemia przeminą, słowa zaś moje nie przeminą” (Mt 24, 35). (...) Dlatego też (...) „kierujcie dalej swe myśli do tej opoki silnej, na której, jak wiecie, Zbawiciel założył Kościół powszechny, aby czyści sercem nie mieli po drodze przeszkód, przez które mogliby zbłądzić”. Św. Pius X