Nasze Modlitwy

Istnieją trzy rodzaje zaślubin: zjednoczenia, usprawiedliwienia i wysławiania. Pierwsze obchodzone są w świątyni Dziewicy Maryi; drugie codziennie w świątyni duszy wiernych; trzecie będą obchodzone w świątyni chwały niebieskiej. Cechą zaślubin jest zjednoczenie dwóch osób: męża i żony. Jeśli dwie rodziny nie zgadzają się ze sobą, małżeństwo zazwyczaj je łączy, ponieważ małżeństwo jednej strony bierze żonę należącą do drugiej strony. Między nami a Bogiem istniała wielka niezgoda; aby ją wyeliminować i ustanowić pokój, konieczne było, aby Syn Boży wziął swoją żonę z naszego pokrewieństwa. W celu zawarcia tego małżeństwa interweniowało wielu pośredników i rozjemców, którzy poprzez natarczywe modlitwy wyprosili je z wielkim trudem. Wreszcie, sam Ojciec wyraził zgodę i posłał swojego Syna, który zjednoczył się z naszą naturą w komnacie ślubnej Maryi Panny. I tak Ojciec "wyprawił ucztę weselną dla swego Syna". Podobnie obchodzone są drugie śluby, kiedy przychodzi łaska Ducha Świętego i dusza się nawraca... Mąż duszy to łaska Ducha Świętego. Kiedy wzywa do pokuty przez swoje wewnętrzne natchnienie, każda pokusa wad staje się nieskuteczna. Wreszcie, trzecie zaślubiny będą obchodzone w dniu sądu, kiedy przyjdzie oblubieniec Jezus Chrystus, o którym jest napisane: „Pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!” (Mt 25,6) Weźmie on bowiem Kościół za swoją oblubienicę, jak mówi Jan w Apokalipsie: „Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka, Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga” (por. Ap 21, 9-11). Kościół wiernych zstępuje z nieba, od Boga, ponieważ otrzymał od Boga, że jego miejsce zamieszkania było w niebie. Tak więc teraz żyje wiarą i nadzieją, ale wkrótce będzie świętować swoje zaślubiny z mężem. „Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka!” (Ap 19,9) Św. Antoni z Padwy (ok. 1195-1231)