Nasze Modlitwy

„Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela”. Mówiąc krótko, oznacza to, że został posłany do tych, którym został obiecany. „Otóż to właśnie Abrahamowi i jego potomstwu dano obietnice” (Ga 3,16). Niegdyś dana obietnica wypełnia się w swoim czasie – dla Żydów i wywodząc się od Żydów, tak jak zostało napisane: „Zbawienie bierze początek od Żydów” (J 4,22). To dla nich Chrystus, narodzony z ciała, został wysłany na końcu czasów. Im został obiecany na początku, im od zawsze przeznaczony. Przeznaczony tak dla Żydów, jak dla pogan, narodzony w ciele z Żydów, od urodzenia był dany w ciele tym, którym został obiecany... Ale imię „Izrael” oznacza „człowieka widzącego Boga” – odnosi się więc w równej mierze do każdej roztropnej duszy. Zatem idąc dalej tym tokiem, można mówić, że „dom Izraela” obejmuje także aniołów, te duchy wybrane przez Boga... Podczas gdy te dziewięćdziesiąt dziewięć owiec, na górze widzenia i zachwytu dla ich Pasterza, to jest Słowa Bożego, chodzi swobodnie i nie boi się spać na wielkich zawsze zielonych pastwiskach (Ps 23,2), Dobry Pasterz przychodzi od Ojca, kiedy nadchodzi „czas miłosierdzia” (Ps 102,14). Ten, który został obiecany na wieczność, został miłosiernie wysłany w odpowiednim czasie. Przyszedł szukać zagubionej owcy (Łk 15,4n)... Dobry Pasterz został więc wysłany, aby pocieszyć tych, którzy są złamani na duchu, aby wzmocnić słabych (por. Ez 34,16). To co jest złamane i słabe to wolna wolna człowieka. Szukając wielkości, upadła, a nie mając sił by się utrzymać, została zgnieciona i złamana tak, że już nie mogła wrócić do swojego pierwotnego stanu. Ugruntowana i wzmocniona przez samego Chrystusa, ale nie dość silna, aby iść na pastwiska pomiędzy pozostałymi dziewięćdziesięcioma dziewięcioma owcami, niesiona jest w ramionach Pasterza: „Jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie” (Iz 40,11). Izaak ze Stella (? - ok. 1171)