Jezus powiedział do pewnego przywódcy faryzeuszów, który Go zaprosił: «Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Łukasza, Lc 14,12-14
Komentarz to ewangelii
Pierwsze z przykazań i największe, podwalina Prawa i proroków (Mt 22,40) to miłość. któraj, zdaje mi się, daje o sobie największe świadectwo w miłości ubogich, w czułości i współczuciu dla bliźniego. Nic nie zaszczyca Boga bardziej niż miłosierdzie, bo to jest tak do Niego podobne. „Przed Tobą kroczą miłosierdzie i prawda” (Ps 89,15) i woli miłosierdzie od sądu (Oz 6,6). Nic bardziej od życzliwości nie przyciąga życzliwości Przyjaciela ludzi (Mdr 1,6), Jego nagroda jest sprawiedliwa, On waży i mierzy miłosierdzie.
Trzeba otworzyć nasze serca na tych wszystkich ubogich i na wszystkich nieszczęśników, jakie by nie były ich cierpienia. Takie jest znaczenie przykazania, które nakazuje nam: „Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą” (Rz 12,15). My także jesteśmy ludźmi, czy nie należy być życzliwym wobec naszych bliźnich?
Św. Grzegorz z Nazjanzu (330–390)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org