Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, zbliżyli się do Jezusa i rzekli: «Nauczycielu, chcemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy». On ich zapytał: «Co chcecie, żebym wam uczynił?» Rzekli Mu: «Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twojej stronie». Jezus im odparł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?» Odpowiedzieli Mu: «Możemy». Lecz Jezus rzekł do nich: «Kielich, który Ja mam pić, wprawdzie pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale dostanie się ono tym, dla których zostało przygotowane». Gdy usłyszało to dziesięciu pozostałych, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: «Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką
Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Marka, Mc 10,35-45
Komentarz to ewangelii
Pragnienie zaszczytnych miejsc, najwyższych urzędów i honorów było dla braci – Jakuba i Jana chęcią posiadania autorytetu wśród innych. Dlatego Jezus przeciwstawia się ich żądaniu. Odkrywa tajniki ich myśli, mówiąc im: „Kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich”. Mówiąc inaczej: Jeśli chcecie pierwszych stanowisk i najwyższych zaszczytów, szukajcie ostatniego stanowiska, starajcie się być prości, skromni i najmniejsi z wszystkich. Służcie innym. Ta cnota da wam zaszczyty, których pragniecie. Zawsze miejcie w pamięci najlepszy przykład, gdyż „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10,45). Tak oto osiągniecie chwałę i sławę. Popatrzcie na mnie – nie szukam zaszczytów ani sławy, a przecież dobro, które świadczę, jest nieskończone.
Wiemy, że zanim Chrystus przyjął postać ludzką, zanim się uniżył, panowało zagubienie i zniszczenie. Ale kiedy został uniżony, wszystko naprawił. Zniósł przekleństwo, zniszczył śmierć, przywrócił raj, uśmiercił grzech, otworzył bramy nieba, aby wprowadzić tam ludzkość. Szerzył wiarę na całym świecie. Zniweczył błąd i przywrócił prawdę. Wprowadził na królewski tron zalążek naszej natury. Chrystus dał nam nieskończenie liczne dobra, których żadne słowo ludzkie nie jest w stanie opisać. Zanim został uniżony, znany był tylko aniołom, ale ponieważ poniżył się, cały rodzaj ludzki mógł Go poznać.
Św. Jan Chryzostom (ok. 345–407)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org
