Nasze Modlitwy

Mądrze jest powiedzieć: „Głos uzdolnionym odbierze, rozsądku pozbawi i starców” (Hi 12,20). Słowa te można zastosować bardziej bezpośrednio do Żydów, którzy przed wcieleniem Pana byli rozsądni, ponieważ wierzyli w Jego przyjście i zapowiadali je, ale w dniu, w którym pojawił się w ciele, oświadczyli: to nie jest On. Tak więc usta rozsądnych, zostały przemienione, ponieważ powiedzieli, że On przyjdzie, a następnie oświadczyli: Nie ma Go tutaj. I rozsądek został odebrany starcom, ponieważ nie podążali w wierze za przepowiedniami, które ich pamięć przechowywała od ich ojców. Wyjaśnia to również Boską obietnicę, że wraz z przyjściem Eliasza zwróci On serca synów z powrotem do ich ojców (por. Ml 3,23-24), tak że wiedza, teraz odebrana z serc Żydów, powróci do nich dzięki miłosierdziu Pana, w dniu, w którym synowie zaczną rozumieć, co ich ojcowie przepowiadali o Panu. Ale jeśli przez starców rozumiemy również Żydów, którzy, zmyleni przez wypaczoną wiarę, postanowili przeciwstawić się słowu Prawdy, to rozsądek został im odebrany od dnia, w którym został przyjęty przez Kościół. Ten rozsądek to jakby mały chłopiec, przychodzący od pogan, który mówi ustami psalmisty: „Jestem roztropniejszy od starców” (Ps 119,100). Rzeczywiście, to dlatego, że zdobył wiedzę poprzez praktykę, może pokazać, że zrozumiał więcej niż starcy, dodając natychmiast te słowa: „bo zachowuję Twoje postanowienia”. Tak, to właśnie jego gorliwość we wprowadzaniu w życie tego, czego się nauczył, pozwoliła mu zrozumieć to, czego miał nauczać. Św. Grzegorz Wielki (ok. 540–604)