Nasze Modlitwy

Boże, Któryś jest szczęściem Sam w Sobie i nie potrzebujesz do tego szczęścia żadnych stworzeń, gdyż Sam w Sobie jesteś pełnią miłości, ale z niezgłębionego miłosierdzia Swego powołujesz do bytu stworzenia i dajesz im udział w Swym wiekuistym szczęściu i w Swym wiekuistym życiu wewnętrznym Bożym, jakim żyjesz, Jeden Bóg w Osobie Troistej. W miłosierdziu Swoim niezgłębionym stworzyłeś duchy anielskie i przypuściłeś je do Swej miłości, do Swej Bożej poufałości. Uzdolniłeś ich do wiekuistego kochania; choć obdarzyłeś ich Panie tak hojnie blaskiem piękna i miłości, to jednak nic nie ubyło z pełni Twojej, o Boże, ani też ich piękno i miłość nie dopełniły Ciebie, boś Ty Sam w Sobie wszystko. A jeśli dałeś udział im w Swym szczęściu i pozwalasz im istnieć i Siebie kochać, to jest jedynie przepaść miłosierdzia Twego. Jest to Twoja dobroć niezgłębiona, za którą Cię wysławiają bez końca, korząc się u stóp Twego Majestatu i śpiewając swe wieczne hymny: Święty, Święty, Święty… Bądź uwielbiony, w Trójcy Świętej Jedyny, miłosierny Boże, Niezgłębiony, niezmierzony, niepojęty, A zatapiając się w Tobie, umysł ich pojąć Cię nie może, Więc powtarzają bez końca swe wieczne: Święty. Bądź wysławiony, miłosierny nasz Stwórco i Panie, Wszechmocny, a pełen litości, niepojęty, Miłować Ciebie, to istnienia naszego zadanie, Śpiewając swój wieczysty hymn – Święty... Bądź błogosławiony, miłosierny Boże, Miłości wiekuista, Tyś ponad niebiosa, zefiry i firmamenty, Tak Cię wysławia rzesza duchów czysta, Swoim wiecznym hymnem – Trzykroć Święty. Św. Faustyna Kowalska (1905–1938)