Nasze Modlitwy

„Tak, nawet jeśli jestem ignorantem, moja ignorancja będzie ze mną” (Hi 19,4 Wlg). Cechą charakterystyczną heretyków jest nadymanie się próżną arogancją swojej wiedzy, częste wyśmiewanie prostoty uczciwej wiary i uważanie życia pokornych za nijakie. Przeciwnie dzieje się w świętym Kościele, który pokornie zniża swoje myśli przed każdą prawdą, którą pojmuje jego prawdziwa mądrość, unikając wystarczalności wiedzy, próżności badań nad tajemnicami i zarozumiałości zgłębiania problemów, które przekraczają jego możliwości. Rzeczywiście, bardziej przydatne jest ignorowanie tego, czego nie można zgłębić, niż zuchwałe definiowanie tego, czego się nie wie. Z drugiej strony mówi się, że to, co jest z nami jest to, co jest dla nas, i odwrotnie, to, co jest przeciwko nam, nie jest z nami. Ponieważ zatem serce heretyka jest nadęte z powodu jego wiedzy, a wierni korzą się w poczuciu swojej ignorancji, błogosławiony Hiob może powiedzieć w swoim własnym imieniu, ale także w zgodzie z Kościołem powszechnym: „Nawet jeśli byłem ignorantem, moja ignorancja będzie ze mną”. Jest to wyraźne stwierdzenie skierowane do heretyków: „Cała wasza wiedza nie jest z wami, ponieważ jest przeciwko wam, gdyż umacnia was w głupiej dumie. Ale moja ignorancja jest ze mną, ponieważ jest dla mnie, ponieważ daleki od dumnej śmiałości, by badać Boga, pokornie utrzymuję się w prawdzie”. Św. Grzegorz Wielki (ok. 540–604)