Nasze Modlitwy

Pan nazywa uczniów „światłością świata” (Mt 5,14), ponieważ oświeceni przez Tego, który jest wiecznym i prawdziwym światłem, oni z kolei stają się światłem wśród ciemności. Skoro Chrystus jest „słońcem sprawiedliwości” (Ma 3,20), słusznie zatem nazywa swoich uczniów światłem świata, ponieważ przez nich, jakby za pośrednictwem jasnych promieni, przekazuje całemu światu światło swego poznania. […] Także i my, przez nich oświeceni, staliśmy się światłem, będąc niegdyś ciemnością, jak to powiada św. Paweł: „Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu; postępujcie jak dzieci światłości” (Ef 3,8). I znowu: „Nie jesteście synami nocy ani ciemności, lecz jesteście synami światłości i synami dnia” (1Tes 5,5). Słusznie też święty Jan w swym liście powiada: „Bóg jest światłością, a kto trwa w Bogu, trwa w światłości, jak i On jest w światłości” (1,5.7). A zatem, skoro radujemy się uwolnieniem od mroków błędu, postępujmy w świetle, jako synowie światłości. Dlatego właśnie powiada Apostoł Paweł: „Między nimi jawicie się jako źródła światła, zawierające słowo życia” (Flp 2,15). […] A zatem gorejąca owa pochodnia zapalona dla naszego zbawienia niechaj płonie w nas nieustannie. […] Dlatego nie wolno nam zasłaniać pochodni wiary i przykazań, ale dla dobra powszechnego trzeba umieścić ją w Kościele jakby na świeczniku, abyśmy sami mogli korzystać z tego światła, a zarazem, by wszyscy wierzący mogli być przezeń oświecani. Św. Chromacjusz z Akwilei (? – 407)