Nasze Modlitwy

„A Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami”. W łonie Dziewicy Mądrość Boża zaczęła budować sobie przybytek z ciała takiego, jak nasze; bez udziału człowieka wzięła ciało z Maryi, ciało przeznaczone dla naszego odkupienia. Od tego dnia zatem „Pan zastępów jest z nami”, Bóg Jakuba jest dla nas obroną, ponieważ Pan przybiera naszą ludzką postać, aby „chwała zamieszkała w naszej ziemi”. Tak, „łaskawym się okazałeś, Panie, dla Twej ziemi”, ziemi „błogosławionej między niewiastami”. Ty rozlałeś łaskę Ducha Świętego, aby „nasza ziemia wydała błogosławiony owoc” i żeby z rosy spadającej z nieba na dziewicze łono wykiełkował Zbawiciel. Ta ziemia została przeklęta ze względu na Kłamcę; nawet kiedy ją uprawiano, ciernie i oset kiełkowały z niej dla tych, którzy odziedziczyli przekleństwo. Teraz ziemia jest błogosławiona ze względu na Odkupiciela; wydaje dla wszystkich odpuszczenie grzechów i owoc życia. Gładzi dla synów Adama pierwotne znamię. Tak, błogosławiona jest ta całkowicie dziewicza ziemia, która – choć nie była tknięta, ani przekopana, ani zasiana – to wydała Zbawiciela z jednej rosy z nieba i zapewniła śmiertelnikom chleb mocarzy, pokarm życia wiecznego. Ta nieuprawiana ziemia zadawała się obnażona, podczas gdy skrywała w sobie obfite żniwo. Zdawała się być niezamieszkałą pustynią, podczas gdy była rajem rozkoszy. Tak, tym odludnym miejscem był ogród, gdzie Bóg znajdował swą radość. (Odniesienia biblijne: J 1,14; 1Kor 1,24; Prz 9,1; Ps 46,8; Ps 85,10.2; Łk 1,28; Ps 85,13; Łk 1,42: Iz 45,8; Rdz 3,17-18; J 8,44, Ps 78,25) Bł. Gweryk z Igny (ok. 1080–1157)