Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których dokonało się najwięcej Jego cudów, że się nie nawróciły. «Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły. Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, przetrwałaby aż do dnia dzisiejszego. Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką
Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Mateusza, Mt 11,20-24
Komentarz to ewangelii
Jak łaska po łasce, skrucha została dana ludziom po chrzcie. Skrucha jest rzeczywiście drugimi narodzinami, które pochodzą od Boga. To, co otrzymaliśmy w zastaw przez chrzest, otrzymujemy jako pełny dar poprzez skruchę. Skrucha jest bramą współczucia; otwiera się dla tych, którzy jej poszukują. Przez tą bramę dochodzimy do współczucia boskiego; poza nią nie znajdujemy go. „Wszyscy bowiem zgrzeszyli” – mówi Pismo Święte, „a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski” (Rz 3,23-24). Skrucha jest drugą łaską. Rodzi się z wiary i bojaźni w sercu. Bojaźń jest laską ojcowską, którą nami kieruje, aż dojdziemy do duchowego raju. A kiedy już się tam znajdziemy, to nas opuszcza i odchodzi.
Izaak Syryjczyk (VII wiek)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org
