Nasze Modlitwy

     Grzech Adama został przekazany całemu rodzajowi ludzkiemu, wszystkim jego dzieciom. Jest zatem niezbędne, żeby sprawiedliwość Chrystusa została objawiona wszystkim. Tak samo, jak Adam przez swój grzech pozbawił życia swoje dzieci, tak i Chrystus, przez swoją sprawiedliwość, da życie swoim dzieciom (Rz 5,19nn).      Na końcu czasów Chrystus otrzymał od Maryi duszę i nasze ciało. Przyszedł zbawić  to ciało, nie porzucił go w otchłani śmierci, złączył je ze swoim duchem i uczynił je swoim. To są jego zaślubiny, zjednoczenie z jednym ciałem, według tej wielkiej tajemnicy „będą dwoje jednym ciałem”: Chrystus i Kościół (Ef 5,31). Lud chrześcijański narodził się z tych godów, na które zstąpił Duch Pana. Niebiański zasiew wymieszał się z substancją naszej duszy. Rozwijamy się zatem w łonie naszej Matki i w ten sposób otrzymujemy życie w Chrystusie. Jak powiedział św. Paweł: „Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym” (1 Kor 15,45).      W ten sposób Chrystus zrodził swe dzieci w Kościele przez swoich kapłanów, jak mówi sam apostoł: „ja to właśnie… zrodziłem was w Chrystusie Jezusie” (1 Kor 4,15). Przez Ducha Bożego Chrystus kształtuje nowego człowieka w łonie swej Matki, wydanego na świat w fontannie chrzcielnej, przez ręce kapłana, z wiarą za świadka. Trzeba więc wierzyć, że możemy się narodzić... i że to Chrystus nam daje życie. Apostoł Jan mówi: „Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi” (J 1,12). Św. Pacjan z Barcelony (? – ok. 390)