Nasze Modlitwy

„Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników” (Mt 9,13). Być miłosiernym, skłaniać serce ku wszelkim nieszczęściom, tym cielesnym, a jeszcze bardziej tym duchowym, ponieważ choroby duszy są nieskończenie poważniejsze niż wszystkie choroby ciała, bo zagrażają życiu i szczęściu członka Chrystusa nie na kilka lat, ale na wieczność… Nie powinniśmy koncentrować się na opiece nad tłustymi, czystymi i potulnymi owcami, porzucając te parszywe na ich nieszczęsny los, ale kochać wszystkich ludzi dla Boga, ich Ojca i Zbawiciela, i szczególnie troszczyć się o chorych i grzeszników, ponieważ oni potrzebują tego o wiele bardziej. Jezus daje nam całe swoje ciało do kochania; wszystkie Jego członki zasługują na taką samą miłość z naszej strony, ponieważ wszystkie są Jego własnością: niektóre są zdrowe, inne chore. Jeśli wszystkie muszą być kochane jednakowo, to chore członki wymagają całej naszej troski, tysiąc razy więcej niż inne: zanim namaścimy innych perfumami, zatroszczmy się o tych, którzy są zranieni, posiniaczeni, chorzy, to znaczy o wszystkich, którzy mają potrzeby ciała lub duszy, zwłaszcza o tych ostatnich, a zwłaszcza o grzeszników… Możemy czynić dobro wszystkim ludziom bez wyjątku, poprzez nasze modlitwy, nasze pokuty, nasze własne uświęcenie Św. Karol de Foucauld (1858–1916)