Nasze Modlitwy

„Kto wypełnia i naucza, będzie wielki” (Mt 5,19). Ludzie muszą zaspokajać nie tylko własne potrzeby, ale także potrzeby innych. Nagroda nie będzie taka sama dla osoby, która myśli tylko o sobie i dla osoby, która zbawiając siebie, zbawia innych. Tak jak ten, kto głosi, a nie czyni tego, co mówi, potępia samego siebie, zgodnie ze słowami św. Pawła: „Ty, który uczysz drugich, sam siebie nie uczysz” (Rz 2,21), tak ten, kto czyni dobro, a nie uczy tego innych, traci wiele ze swojej nagrody. Musimy zatem pracować nad jednym i drugim, a po poprawieniu siebie musimy rozszerzyć naszą czujność i miłość na naszych braci i siostry. To dlatego Jezus Chrystus mówi, że najpierw musimy czynić, a potem nauczać. Stawia praktykę przed nauczaniem, aby pokazać, że nie możemy nauczać z pożytkiem, jeśli najpierw nie praktykujemy tego, czego nauczamy; w przeciwnym razie powiemy: „Lekarzu, ulecz samego siebie” (Łk 4,23). Ktokolwiek, nie będąc w stanie narzucić sobie reguł, wtrąca się w pouczanie innych, naraża się na ryzyko wyśmiania przez tych, którzy go słuchają, a wszystkie jego nauki będą bezowocne, ponieważ zniszczy swoimi czynami to, co ustanowił swoimi słowami. „Lecz ten, kto wypełnia i naucza, będzie wielki w królestwie niebieskim” (Mt 5,19). Św. Jan Chryzostom (ok. 345–407)