Nasze Modlitwy

Na każdym zakręcie ulicy toczą się małe wojny, podobnie jak na każdym zakręcie świata toczą się wielkie wojny. Na każdym zakręcie naszego życia możemy prowadzić wojnę lub zawrzeć pokój. I to właśnie do prowadzenia wojny czujemy się niebezpiecznie stworzeni. Bardzo szybko nasz sąsiad staje się naszym wrogiem, jeśli nie jest naszym bratem. […] Dlatego tylko dzieci Boże trwają całkowicie w spokoju. Dla nich ziemia jest domem ich niebiańskiego Ojca. Wszystko, co jest na ziemi, należy do Niego, tak jak i sama ziemia. Tak, naprawdę ziemia jest małym domem ich Ojca. Nie gardzą żadną jej częścią, żadnym kontynentem, żadną maleńką wyspą, żadnym narodem, żadnym małym podwórkiem, żadnym z tych pomieszczeń, które są placami, chodnikami, biurami, sklepami, peronami, stacjami… Tam panuje duch rodzinny. […] Oczy ludzi spokojnych są życzliwe, a ich towarzysze podróży ogrzewają się przy nich jak przy kominku. Nigdy nie znajdują powodu do walki, ponieważ wiedzą, że są odpowiedzialni tylko za pokój, a pokoju nie można bronić bitwami. Wiedzą, że rozszczepienie pojedynczego atomu może wywołać kosmiczne wojny. Wiedzą również, że istnieje łańcuch między istotami ludzkimi i że kiedy ludzka komórka jest rozdarta w gniewie, urazie, goryczy, ferment wojny może odbić się aż po krańce wszechświata. Ale ponieważ wierzą w rozprzestrzenianie się miłości, wiedzą, że tam, gdzie jest trochę pokoju, pojawia się pierwiastek pokoju wystarczająco silny, by zaatakować całą ziemię. Cieszą się więc na dwa sposoby: radość z tego, że widzą pokój wokół siebie; i radość ze słuchania niewysłowionego głosu, który mówi „Ojcze” w głębi serc. Służebnica Boża Madeleine Delbrêl (1904–1964)