Przyszli do Jezusa saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i pytali Go w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: „Jeśli umrze czyjś brat i pozostawi żonę, a nie zostawi dziecka, niech jego brat pojmie ją za żonę i wzbudzi potomstwo swemu bratu”. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę, a umierając, nie zostawił potomstwa. Drugi ją pojął za żonę i też zmarł bez potomstwa; tak samo trzeci. I siedmiu ich nie zostawiło potomstwa. W końcu po wszystkich umarła także kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc, gdy powstaną, którego z nich będzie żoną? Bo siedmiu miało ją za żonę». Jezus im rzekł: «Czyż nie dlatego jesteście w błędzie, że nie rozumiecie Pisma ani mocy Bożej? Gdy bowiem powstaną z martwych, nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie w niebie. Co zaś dotyczy umarłych, że zmartwychwstaną, czyż nie czytaliście w księdze Mojżesza, tam gdzie mowa o krzewie, jak Bóg powiedział do niego: „Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba”? Nie jest On Bogiem umarłych, lecz żywych. Jesteście w wielkim błędzie».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Marka, Mc 12,18-27
Komentarz to ewangelii
Kiedy niewidzialny Bóg raczył zwrócić się do człowieka, ukazując mu się w widzialnej postaci, kiedy Przedwieczny użył języka doczesnego i Niezmienny delikatnych słów, mówiąc: „Jestem, który jestem” (Wj 3,14), dodał do imienia swej istoty imię swego miłosierdzia. To tak, jakby Bóg powiedział do Mojżesza: „Nie zrozumiesz tych słów: «Jestem, który jestem»; twoje serce nie jest niezłomne; nie jesteś niezmienny jak ja, ani twój duch. Słyszałeś, kim jestem. Słuchaj tego, co możesz zrozumieć, słuchaj tego, na co możesz mieć nadzieję”.
I rzekł Bóg jeszcze do Mojżesza: „Jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba” (Wj 3,15). Nie możesz pojąć imienia mojej istoty; pojmij imię mojego miłosierdzia. To, czym jestem, jest wieczne. Abraham, Izaak i Jakub są więc wieczni; nie mówię po prostu wieczni, ale uczynieni wiecznymi, ale uczynieni wiecznymi dzięki Bogu”.
Tymi słowami Pan wprawił w zakłopotanie spierających się saduceuszy, którzy zaprzeczali zmartwychwstaniu. Następnie zacytował im świadectwo Pisma Świętego: „Przeczytajcie – powiedział do nich – co Pan powiedział do Mojżesza w płonącym krzaku: «Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Nie jest On Bogiem umarłych, lecz żywych» (Mk 12,26-27); a wszyscy ci ludzie żyją”.
Kiedy Bóg mówi: „Jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”, dodaje: „To jest moje imię na wieki” (Wj 3,15). To tak, jakby mówił: „Dlaczego boisz się śmierci człowieka? Dlaczego boisz się, że po śmierci już cię nie będzie? To jest moje imię na całą wieczność. A to imię: «Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba»" nie mogłoby być wieczne, gdyby Abraham, Izaak i Jakub nie żyli wiecznie”.
Św. Augustyn (354–430)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org