Nasze Modlitwy

Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo (Rdz 1,26), uznał go godnym poznania Bożego, obdarował rozumem ponad wszelkie stworzenie, zapewnił mu korzystanie z niezrównanych rozkoszy Raju i wreszcie ustanowił panem wszystkiego, co znajduje się na ziemi. Jednakże, kiedy go ujrzał, oszukanego przez węża, jak popadł w grzech i przez grzech – w śmierć i cierpienia, które go do śmierci prowadziły, nie odrzucił go. Wręcz przeciwnie, najpierw dał mu pomoc Prawa, wyznaczył aniołów, aby go strzegli i troszczyli się o niego, wysłał swoich proroków, aby zarzucali mu jego niegodziwość i pouczyli go o cnocie. […] Kiedy, pomimo tych łask i jeszcze innych, ludzie upierali się w swoim nieposłuszeństwie, On nie odwrócił się od nich. Obraziwszy naszego dobroczyńcę obojętnością wobec Jego życzliwości, nie zostaliśmy porzuceni przez dobroć Pana, ani odcięci od Jego miłości, ale zostaliśmy wyciągnięci ze śmierci i przywróceni życiu przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, a sposób, w jaki zostaliśmy zbawieni, jest godzien jeszcze większego podziwu. „On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2,6-7). „Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, zdruzgotany za nasze winy, a w Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53,4-5). „Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił – stawszy się za nas przekleństwem” (Ga 3,13), doświadczył najbardziej haniebnej śmierci, aby poprowadzić nas do życia chwały. I nie wystarczyło mu przywrócenie życia tym, którzy byli w śmierci, On przyoblekł ich w boską godność i przygotował im w wiecznym spoczynku szczęście, które przekracza wszelką ludzką wyobraźnię. „Cóż oddamy Panu” za wszystko, co nam dał? (Ps 116,12). On jest tak dobry, że nie prosi o nic w zamian za swoje dobra, zadowala się tym, że go kochamy. Św. Bazyli Wielki (ok. 330–379)