Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie». Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich». Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką
Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Marka, Mc 9,30-37
Komentarz to ewangelii
Prostota jest nawykiem duszy, który wyklucza wszelką sztuczność i czyni ją odporną na złośliwość. Brak złośliwości jest radosnym stanem duszy, wolnym od wszelkich ukrytych motywów. Pierwszym przywilejem dzieciństwa jest prostota bez podstępów; tak długo, jak Adam ją zachowywał, nie widział nagości swojej duszy i nieprzyzwoitości swojego ciała.
Prostota, którą niektórzy ludzie posiadają z natury, jest piękna i błogosławiona, ale jest mniejsza niż prostota, która dzięki trudowi i potowi została zaszczepiona na złej gałęzi. Ta pierwsza jest bezpieczna od wielu podstępów i namiętności, ale ta druga przynosi bardzo głęboką pokorę i skrajną łagodność. Ta pierwsze nie zasługuje na żadną nagrodę, ale to druga – nagrodę nieskończoną.
Wszyscy, którzy chcemy przyciągnąć Pana do siebie, zbliżmy się do Niego jako uczniowie swego Mistrza, w całej prostocie, bez hipokryzji, bez złośliwości, bez podstępów i komplikacji. Albowiem On sam jest prosty i nieskomplikowany i chce, aby dusze, które się do Niego zbliżają, były proste i niewinne. Nigdy bowiem nie znajdziesz prostoty oddzielonej od pokory.
Św. Jan Klimak (ok 575– 650)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org
