Nasze Modlitwy

Widzimy, że faryzeusz bardzo pochopnie osądził celnika jako złodzieja, ponieważ pobierał podatki; stwierdzając, że celnik żądał więcej, niż było to konieczne i że używał swojej władzy tylko do czynienia niesprawiedliwości. Jednak ten rzekomy złodziej wycofał się od stóp Boga usprawiedliwiony, a ten faryzeusz, który myślał, że jest doskonały, poszedł do domu bardziej winny. To pokazuje nam, że częściej ten, kto osądza, jest bardziej winny niż ten, który jest osądzany. […] Ale te złe serca, te dumne, zazdrosne i zawistne serca – ponieważ to właśnie te trzy wady są przyczyną wszystkich osądów, jakie wydajemy o naszych bliźnich... Czy okradliśmy kogoś? Czy coś straciliśmy? Natychmiast myślimy, że to może być taka a taka osoba, która to zrobiła, i myślimy tak, nie mając nawet najmniejszej wiedzy na ten temat. Moi bracia, gdybyście dobrze znali ten grzech, zobaczylibyście, że jest to jeden z grzechów, których najbardziej należy się obawiać, najmniej znany i najtrudniejszy do naprawienia. Posłuchajcie serc, które są przesiąknięte tą wadą. Jeśli ktoś ma pracę lub urząd, w którym inni zrobili coś złego, natychmiast dochodzi się do wniosku, że wszyscy, którzy zajmują to miejsce, robią tak samo, że nie są lepsi od innych, że wszyscy kradną i są przebiegli. […] Ach, moi bracia, gdybyśmy mieli szczęście być wolnymi od pychy i zazdrości, nigdy nie osądzalibyśmy nikogo, zadowolilibyśmy się opłakiwaniem naszych duchowych nieszczęść, modlilibyśmy się za biednych grzeszników i nic więcej; będąc dobrze przekonani, że dobry Bóg poprosi nas tylko o zdanie sprawy z naszych czynów, a nie z czynów innych. Św. Jan Maria Vianney (1786–1859)