Nasze Modlitwy

Czym jest post, jeżeli nie esencją i obrazem nieba? Post jest pociechą duszy, pokarmem ducha. Post jest życiem aniołów, post jest śmiercią dla grzechu, zniszczeniem win, lekarstwem ku zbawieniu, korzeniem łaski, podwaliną czystości. Dzięki tej drabinie szybciej dociera się do Boga. Eliasz wstąpił po tej drabinie, zanim wstąpił na wóz, a wyruszając w stronę nieba, pozostawił swojemu uczniowi to dziedzictwo trzeźwości i wstrzemięźliwości (por. 2Krl 2,11-15). To w tej sile i tym duchu Eliasza przyszedł Jan (Łk 1,17). On także pościł na pustyni, jego pokarmem była szarańcza i dziki miód (Mt 3,4). Z tego powodu był uważany nie za człowieka, ale za anioła, bo odniósł zwycięstwo nad zdolnościami życia ludzkiego dzięki panowaniu nad sobą. Czytamy o nim: „On jest więcej niż prorokiem. On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam anioła przed twym obliczem, który przygotuje twoją drogę przed tobą” (Mt 11,9-10 gr; Wj 23,20). Kto mógłby, jedynie ludzką mocą, wstąpić na ognistych rumakach, na ognistym wozie, wśród wichru [jak Eliasz], jeśli nie ten, który przekształcił naturę ludzkiego ciała mocą postu, dzięki któremu otrzymał niezniszczalną naturę? Św. Ambroży (ok. 340–397)