Nasze Modlitwy

Największą wspólną cechą człowieka z Bogiem zdolność czynienia dobra; a nawet jeśli jesteśmy w stanie czynić dobro tylko w bardzo różnym stopniu, róbmy przynajmniej wszystko, co w naszej mocy. Bóg stworzył człowieka i podniósł go po upadku. Nie pogardzaj więc tym, który popadł w nędzę. Bóg, poruszony wielkim cierpieniem człowieka, dał mu Prawo i proroków, po tym, jak dał mu niepisane prawo natury. Zatroszczył się o to, by nas prowadzić, doradzać nam i poprawiać nas. Wreszcie dał samego siebie jako okup za życie świata. […] Kiedy masz wiatr w żaglach, wyciągnij rękę do tych, którzy są rozbitkami. Kiedy cieszysz się dobrym zdrowiem i dostatkiem, pomóż tym, którzy są w potrzebie. Nie czekaj, aby doświadczyć na własnej skórze, jak zły jest egoizm i jak dobrze jest otworzyć swoje serce dla potrzebujących. Strzeż się, ponieważ ręka Boża koryguje zarozumiałych, którzy zapominają o biednych. Ucz się na przykładzie nieszczęść innych i udzielaj nawet najmniejszej pomocy potrzebującym. Dla tego, któremu brakuje wszystkiego, nie będzie to niczym. Dla Boga też nie, jeśli zrobiłeś, co mogłeś. Niech twój zapał do dawania zwiększy wartość twojego daru. A jeśli nie masz nic, ofiaruj Mu swoje łzy. Litość, która wypływa z serca, jest wielkim pocieszeniem dla nieszczęśliwych, a szczere współczucie łagodzi gorycz cierpienia. Św. Grzegorz z Nazjanzu (330–390)