Nasze Modlitwy

Nasz Pan, Jezus Chrystus, ustanowił przewodników i nauczycieli dla całego świata oraz „szafarzy tajemnic Bożych” (1Kor 4,1). Zalecił im lśnić i oświecać jak pochodnie nie tylko w krainie żydowskiej… ale wszędzie pod słońcem, dla ludzi zamieszkujących całą powierzchnię ziemi. Jest zatem prawdziwe to słowo świętego Pawła: „Nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga” (Hbr 5,4). Jeśli uważał za słuszne posłanie uczniów, jak Ojciec posłał Jego (J 20,21), to było potrzebne, aby ci, którzy mieli stać się Jego naśladowcami, odkryli, do jakiego zadanie Ojciec posłał swego Syna. Wyjaśnił nam zatem na różne sposoby charakter własnej misji. Powiedział pewnego dnia: „Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników” (Łk 5,32). I jeszcze: „Z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał” (J 6,38) A w innym miejscu: „Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J 3,17). Streszczał w kilku słowach funkcję apostołów, mówiąc, że posyłał ich, jak Jego posłał Ojciec. Dzięki temu będą wiedzieli, że ich zadaniem jest powoływanie grzeszników do nawrócenia, pielęgnowanie chorych, cieleśnie i duchowo. Jako szafarze nie mają szukać w żaden sposób własnej woli, ale woli Tego, który ich posłał i wreszcie zbawiać świat, jeśli przyjmie on naukę Pana. Św. Cyryl z Aleksandrii (380–444)