Jezus powiedział do swoich uczniów: «To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie». Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?» Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze? Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi. Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką
Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Łukasza, Lc 12,39-48
Komentarz to ewangelii
Aby sprecyzować rolę sług, których postawił na czele swojego ludu, Pan wygłosił to słowo, które przytacza Ewangelia: „Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby na czas rozdał jej żywność? Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy powróci, zastanie przy tej czynności”… Jeśli się pytamy, jaką miarą odmierza tą żywność, to św. Paweł nam mówi: „miara, którą Bóg każdemu w wierze wyznaczył” (Rz 12, 3). To, co Chrystus nazywa miarą zboża, Paweł określa miarą wiary, żeby nas nauczyć, że nie ma innego zboża duchowego niż misterium wiary chrześcijańskiej. Tę miarę zboża wydzielamy za każdym razem kiedy, oświeceni przez duchowy dar łaski, przemawiamy do was według reguły prawdziwej wiary. Tę miarę otrzymujecie przez szafarzy Pana każdego dnia, kiedy słyszycie słowo prawdy z ust sług Bożych.
Niech będzie naszym pokarmem ta miara zboża, którą Bóg nam daje w dziale. Niech podsyca nasze prawe postępowanie, abyśmy doszli do nagrody życia wiecznego. Wierzmy w Tego, który sam się daje jako pokarm, żeby nie zasłabnąć w drodze (Mt 15, 32), i który daje nam siebie jako nagrodę, abyśmy znaleźli radość w ojczyźnie. Wierzmy w Niego i ufajmy Mu; kochajmy Go ponad wszystko. Bo Chrystus jest naszym pokarmem i będzie naszą nagrodą. Chrystus jest pokarmem i wytchnieniem podróżników w drodze; On jest nasyceniem i radosnym uniesieniem błogosławionych w ich wypoczynku.
Św. Fulgencjusz z Ruspe (467–532)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org
