Nasze Modlitwy

Bóg przedstawia się nam jako przedmiot wiary, szczególnie w osobie Jezusa Chrystusa. Chce, abyśmy mocno uwierzyli, że dziecko narodzone z Maryi, cieśla z Nazaretu, Mistrz walczący z faryzeuszami, ukrzyżowany na Kalwarii jest prawdziwie Jego Synem, równym Jemu, i abyśmy Go jako takiego uwielbiali. Ustanowienie wiary w Słowo Wcielone wśród ludzi jest wielkim dziełem, które Bóg postanowił wykonać w ekonomii zbawienia (por. J 6, 29). Nic nie może zastąpić wiary w Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga, współistotnego Ojcu i Temu, którego posłał. Jest ona syntezą wszystkich naszych wierzeń, ponieważ Chrystus jest syntezą całego objawienia. […] Życie Kościoła zakłada we wszystkim i zawsze adorację jego Boskiego Oblubieńca. W obliczu świata, który Mu zaprzecza i Go nie rozumie, powtarza nieustannie ze świętym Piotrem: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” (Mt 16, 16). W wielu umysłach brakuje tej silnej wizji wiary, która przebija zasłonę człowieczeństwa Chrystusa i zanurza się w głębinach Jego boskości. Widzą Jezusa, dotykają Go, ale podobnie jak tłumy w Galilei, ich spojrzenie jest czysto zewnętrzne, powierzchowne i nie przemienia ich dusz. Dla innych, przeciwnie, Jezus jest przemieniony; łaska oświeca ich wiarę w Jego boskość. Dla nich Jezus jest słońcem sprawiedliwości; przewyższa wszystkie piękności ziemi, a Jego wizja tak zachwyca ich serca, że żadna inna atrakcja nie może oddzielić ich od Jego miłości. Mogą powiedzieć za świętym Pawłem: „Jestem pewien, że ani śmierć, ani życie… inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rz 8, 38). Taka wiara naprawdę utrwala Jezusa Chrystusa w naszych sercach. Nie jest to zwykłe przylgnięcie umysłu; obejmuje miłość, nadzieję i całkowite poświęcenie się Chrystusowi, aby żyć Jego życiem, uczestniczyć w Jego tajemnicach i naśladować Jego cnoty. Bł. Kolumban Marmion (1858–1923)