Nasze Modlitwy

Chwała wszystkich apostołów jest tak bardzo nierozdzielna, złączona cementem tylu łask, że kiedy świętuje się wspomnienie jednego z nich, to uwagę naszego wewnętrznego spojrzenia przyciąga wspólna wielkość wszystkich apostołów. Dzielą oni bowiem ten sam autorytet najwyższych sędziów, tę samą rangę godności i posiadają tę samą moc związywania i rozwiązywania (Mt 19,28; 18,18). Są oni tymi cennymi perłami, o których święty Jan mówił, że kontemplował je w Apokalipsie i z których są zbudowane bramy niebieskiego Jeruzalem (Ap 21,21.14)… Albowiem kiedy apostołowie promienieją boskim światłem, czyniąc znaki lub cuda, otwierają drogę do chwały niebieskiego Jeruzalem ludom nawróconym na wiarę chrześcijańską. […] To o nich jeszcze mówi prorok: „Kto to są ci, co lecą jak chmury” (Iz 60,8)… Bóg wznosi ducha swoich głosicieli do kontemplacji prawd z wysoka… w taki sposób, aby mogli wlać obficie deszcz słów Bożych w nasze serca. W taki oto sposób piją wodę ze źródła, żeby potem dać ją nam do picia. Święty Bartłomiej zaczerpnął pełnię z tego źródła, kiedy Duch Święty zstąpił na niego, jak i na innych apostołów, pod postacią języków ognia (Dz 2,3). Ale słyszysz mowę o ogniu i być może nie widzisz związku z wodą. Posłuchaj, jak Pan nazywa wodą tego Ducha Świętego, który zstąpił na apostołów jak ogień. „Jeśli ktoś jest spragniony… niech przyjdzie do Mnie i pije” i dodaje: „Kto wierzy we Mnie – jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza”. A ewangelista tłumaczy: „Powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (J 7,37-39). Psalmista także mówi o wierzących: „Sycą się tłuszczem Twojego domu, poisz ich potokiem Twoich rozkoszy. Albowiem w Tobie jest źródło życia” (36,9-10). Św. Piotr Damiani (1007–1072)