Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i padając przed Nim na kolana, prosił: «Panie, zlituj się nad moim synem! Jest epileptykiem i bardzo cierpi; bo często wpada w ogień, a często w wodę. Przyprowadziłem go do Twoich uczniów, lecz nie mogli go uzdrowić». Na to Jezus odrzekł: «O plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was znosić? Przyprowadźcie Mi go tutaj!» Jezus rozkazał mu surowo, i zły duch opuścił go. Od owej pory chłopiec odzyskał zdrowie. Wtedy uczniowie podeszli do Jezusa na osobności i zapytali: «Dlaczego my nie mogliśmy go wypędzić?» On zaś im rzekł: «Z powodu małej wiary waszej. Bo zaprawdę, powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: „Przesuń się stąd tam!”, a przesunie się. I nic nie będzie dla was niemożliwego».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką
Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Mateusza, Mt 17,14-20
Komentarz to ewangelii
Nasz słodki Zbawiciel powiedział: „Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: «Przesuń się stąd tam!», a przesunie się” (por. Mt 17,20).
Tak, mój najdroższy Ojcze, wierzę, że to prawda; ponieważ kiedy wierna dusza składa całą swoją wiarę i nadzieję na drewnie najświętszego Krzyża, gdzie znajdujemy Baranka ogarniętego ogniem Bożej miłości, nabiera tak wielkiej wiary, że nie będzie żadnej góry, to znaczy żadnego grzechu, góry pychy, ignorancji lub zaniedbania, której nie mogłaby poruszyć cnotą najświętszego Krzyża. Nasza wola przeniesie tę górę z wady do cnoty, z niedbalstwa do gorliwości, z pychy do prawdziwej i doskonałej pokory. Kontemplując Boga zniżonego do człowieka, podniesiemy górę ignorancji i uniżymy się w prawdziwym i doskonałym poznaniu siebie; zobaczymy, że jesteśmy niczym i że nie robimy nic poza dziełami nicości. Wtedy dusza znajduje w sobie dowody dobroci Boga i Jego żarliwej miłości; widzi, że jest kochana przez Boga jeszcze zanim została stworzona. […]
W ten sposób dusza udowadnia, że jej wiara jest żywa, a nie martwa; pokazuje, że dostosowała swoją wolę do woli Boga. Rozkazała górom, by się podniosły i góry się podniosły. Stała się potężna, dostosowując się do świętej woli Boga.
Św. Katarzyna ze Sieny (1347–1380)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org
