Nasze Modlitwy

Nasz Pan mówi nam: „Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie” (Łk 13:3). To dość surowe prawo. Jezus precyzuje jakość wysiłku, którego wymaga: „Królestwo Boże doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je” (por. Mt 11,12). Wszyscy uczniowie Chrystusa muszą zatem być ludźmi przemocy, ponieważ formalne przykazanie Mistrza nie może być wypełnione bez czynienia przemocy samemu sobie: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (por. Mt 16,24). Nie ma więc innej drogi wznoszenia się do Boga niż droga Kalwarii, tak gorzka i krwawa jak wejście na Karmel. Do uczniów na drodze do Emaus, wciąż zgorszonych dramatem Kalwarii, Jezus powiedział: „Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?” (Łk 24,26). Ogłasza prawo: to, które sam sobie narzucił, to, które oni będą musieli przyjąć. Ogłosił je: „Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować… Oto Ja was posyłam jak owce między wilki” (por. Mt 10,24,16; J 15,18,20). To bolesne prawo jest prawem życia. […] Chcemy zapomnieć, że Chrystus Jezus nie ogłosił innego zwycięstwa niż to z krzyża na Kalwarii, nie ogłosił innej zemsty na swoich wrogach niż ta z dnia, w którym przyjdzie na obłokach nieba ze swoim krzyżem, aby sądzić żywych i umarłych. W tym dniu zatriumfują z Nim tylko ci, którzy przeszli przez wielki ucisk i zostali oczyszczeni we krwi Baranka (por. Ap 7,14). Bł. Maria Eugeniusz od Dzieciątka Jezus (1894–1967) karmelita