Nasze Modlitwy

Nie widzimy, żeby słowa z Księgi Rodzaju: „A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął” sprawdziły się siódmego dnia stworzenia, ani nawet dzisiaj. Widzimy nieustannie Boga w pracy. Nie istnieje taki szabat, kiedy Bóg przestaje pracować, każdego dnia „sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” lub „sprawia, że góry wypuszczają trawę i zioła, by ludziom służyły” lub też „daje śmierć i życie”. W ten sposób Pan odpowiada tym, którzy oskarżają go, że pracuje i uzdrawia w dniu szabatu: „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam”. Ukazywał przez to, że przez cały okres trwania świata, Bóg, nawet w szabat, nie ustaje w czuwaniu nad losem świata i przeznaczeniem rodzaju ludzkiego... W swojej mądrości Stworzyciela nie przestaje otaczać swoich stworzeń opatrznością i życzliwością „aż do skończenia świata”. Prawdziwy szabat zatem, kiedy Bóg wypocznie od wszystkich swoich prac, nastąpi w przyszłym świecie, kiedy, „ustąpi ból, smutek i wzdychanie”, a Bóg będzie „wszystkim we wszystkich”. (Odniesienia biblijne: Rdz 2,2; Mt 5,45; Ps 147,8; 1Sm 2,6; J 5,17; Mt 28,20; Iz 35,10 LXX; Kol 3,11) Orygenes (ok. 185–253)