Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?» Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Mateusza, Mt 9,14-17
Komentarz to ewangelii
Jeśli ktoś kocha i daje dary drugiemu, daje mu i kocha go według swoich zalet i cech własnych. Tak też działa twój Oblubieniec, będąc w tobie jako wszechmocny: miłuje Cię i obdarowuje cię dobrami wedle swojej wszechmocy.
Nieskończenie mądry, świadczy ci dobrodziejstwa i kocha cię z mądrością. Nieskończenie dobry, dobrze ci czyni i kocha cię z dobrocią. Nieskończenie święty, kocha cię i daje ci łaski ze świętością. Nieskończenie sprawiedliwy, więc kocha cię i obdarowuje sprawiedliwie. Nieskończenie miłosierny, łaskawy i łagodny, więc czujesz Jego miłosierdzie, łaskawość i łagodność. Potężny, wzniosły i delikatny w swojej istocie, odczuwasz zatem, że kocha cię z mocą, wzniośle i delikatnie. Nieskończenie czysty, czujesz więc, że z największą czystością cię kocha. Prawdziwy, więc naprawdę cię kocha. Nieskończenie wspaniałomyślny, więc poznajesz, że kocha cię i obdarza łaskami z całą wspaniałomyślnością, dla twego dobra tylko, bez żadnego swego interesu i aby ci jedynie czynić dobro. Całkowicie pokorny, kocha cię z największą dobrocią i szacunkiem.
Wznosi cię do siebie i ukazuje ci się radośnie, ze swym obliczem pełnym łaski, na tych drogach poznania, które ci daje. Słyszysz Go, jak mówi: „Jestem twoim i dla ciebie i raduję się w tym, że jestem tym, czym jestem, by móc być twoim i oddać się tobie”. Kto mógłby wyrazić, to co czujesz, błogosławiona duszo, widząc, do jakiego stopnia jesteś kochana – jak wielkim szacunkiem Bóg cię darzy!
Św. Jan od Krzyża (1542–1591)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org