Nasze Modlitwy

Pewnego dnia, starając się zrozumieć powód, dla którego niektórzy ludzie otrzymują obfite duchowe pożywienie w czasie Nabożeństwa, podczas gdy inni pozostają w jałowości, Gertruda otrzymała od Boga to światło: „Serce zostało stworzone przez Boga, aby zawierać duchową radość, tak jak waza zawiera wodę. Ale jeśli niedostrzegalne dziury w tym naczyniu pozwolą wodzie wyciec, w końcu może stracić ją całą i całkowicie się opróżnić. To samo dotyczy duchowej radości zawartej w ludzkim sercu: jeśli przepływa ona przez cielesne zmysły, wzrok, słuch i inne zmysły, które mogą działać tak, jak im się podoba, w końcu zostaje utracona, a serce pozostaje puste od wszelkiej radości w Bogu. Każdy może tego doświadczyć. Jeśli podnieta mu pochodzi ze spojrzenia lub słowa, które jest bezużyteczne lub mało korzystne, a on poddaje się temu od razu, duchowa radość uważana za nic ucieka jak woda. Z drugiej strony, jeśli stara się zapanować mad sobą z miłości do Boga, radość rośnie w jego sercu do takiego stopnia, w którym ledwo może znieść jej nadmiar. Tak więc, gdy człowiek nauczy się kontrolować siebie przy takich okazjach, boska radość staje się mu znajoma, a im większy wysiłek włożył w zdyscyplinowanie siebie, tym smaczniejsze będą rozkosze, które odkrywa w Bogu”. Św. Gertruda z Helfty (1256–1301)