Nasze Modlitwy

Słońce wysyła wiele promieni, ale jego źródło światła jest jedno; drzewo jest podzielone na wiele gałęzi, ale ma tylko jeden pień silnie oparty na mocnych korzeniach; z jednego źródła wypływa wiele strumieni; ta wielość rozlewa się, jak się wydaje, tylko przez nadmiar wód, a jednak wszystko wraca do jednego źródła. Oddziel promień słońca od masy słońca, jednostka światła nie zawiera takiego podziału. Oderwij gałąź od drzewa: złamana gałązka nie wykiełkuje ponownie. Odetnij strumień od źródła, a oddzielony element wyschnie. To samo dotyczy Kościoła Pańskiego: rozpościera on promienie swego światła po całym wszechświecie, ale światło jest jedno i rozprzestrzenia się wszędzie, jedność ciała nie jest podzielona. Rozprzestrzenia swoje gałęzie potężnej żywotności na całą ziemię, wylewa swoje przelewające się wody daleko i szeroko. Jednak jest tylko jedno źródło, jeden początek, jedna matka. Sakrament jedności, ta więź nierozerwalnie spójnej zgody, jest nam przedstawiona w Ewangelii przez tunikę naszego Pana Jezusa Chrystusa, która nie została podzielona ani rozdarta, ale która po losowaniu, aby zobaczyć, kto ubierze Chrystusa, przypada nienaruszona temu, który staje się jej panem, bez uszkodzenia lub przecięcia. Tak samo lud Chrystusowy nie może być podzielony. Jego tunika, jedna, z jednego kawałka, z jednej tkaniny, reprezentuje spójną harmonię naszego ludu, nas, którzy przyoblekliśmy się w Chrystusa. Niepodzielna jest jedność; ciało nie może utracić spójności ani zostać rozerwane na kawałki, jego wnętrzności rozerwane, rozproszone i rozrzucone. Wszystko, co oddala się od centrum życia, nie może żyć i oddychać samodzielnie; traci istotę swojego zbawienia. Św. Cyprian (ok. 200–258)