Nasze Modlitwy

Ciało Kościoła Chrystusowego, pochodzącego od harmonijnego zgromadzenia świętych od początku czasów, osiąga swój zrównoważony i całkowity skład w jedności synów Bożych, pierworodnych zapisanych w niebie (por. Łk 10,20)… Nasz Zbawiciel-Bóg sam objawia nierozerwalny i niepodzielny charakter jedności z Nim, mówiąc do apostołów: „Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu; a wy we Mnie i Ja w was” (J 10,38; 14,20). Wyjaśnia to, dorzucając: „I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno!” I na nowo: „Aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich”. […] Co za cud, ta niewyrażalna pobłażliwość miłości, którą ukazuje nam Bóg, ten przyjaciel człowieka! (Mdr 1,6) To, co z natury należy do Ojca, jest nam także przyznane, dzięki przybraniu i łasce… Chwała dana Synowi przez Ojca jest nam nadana przez Syna, dzięki łasce Bożej. Jeszcze lepiej: podobnie jak On jest w Ojcu, a Ojciec w Nim, tak samo Syn Boży będzie w nas, a my w Synu, jeśli tego pragniemy, dzięki łasce. Jak tylko stał się do nas podobny dzięki ciału, sprawił, że staliśmy się uczestnikami Jego boskości i wcielił nas w siebie. Zresztą, boskość, w której uczestniczymy przez tą komunię, nie jest podzielna na kawałki. Wynika z tego, że i my, jeśli prawdziwe uczestniczymy w tej boskości, stajemy się nierozerwalnie złączeni z jedynym Duchem, tworząc jedno ciało z Chrystusem. Symeon Nowy Teolog (ok. 949–1022)