Nasze Modlitwy

Gdzie znajdziemy słowa Jezusa, te słowa, które powinny być dla nas „źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu” (J 4,14)? Przede wszystkim w Ewangelii. Tam słyszymy samego Jezusa, Słowo Wcielone; widzimy, jak objawia to, co niewysłowione, w ludzkich słowach, przekładając to, co niewidzialne, na gesty zrozumiałe dla naszych słabych umysłów. Musimy tylko otworzyć oczy, usposobić nasze serca, aby poznać te wyjaśnienia i się nimi cieszyć. […] Jako że „Jezus Chrystus był wczoraj i jest dziś, ten sam także na wieki” (Hbr 13,8), nie ma Go aż do Starego Testamentu, który Go ujawnia. Czyż nie powiedział, że Mojżesz o Nim mówił? Czy nie podkreślał proroctw, które Go dotyczyły? A psalmy, czyż nie są go pełne, do tego stopnia, że stały się – wedle pięknego wyrażenia Bossueta – „Ewangelią Jezusa Chrystusa zamienioną w pieśni, afekty, dziękczynienia i pobożne pragnienia” („Wzniosłości tajemnic”). To zatem cały skarb Pism, który Chrystus nam objawił – na każdej jego stronie Pisma czytamy Jego imię. Te strony są pełnie Jego osoby, Jego doskonałości, gestów, a każda strona nam powtarza Jego nieporównywalna miłość, dobroć bez granic, niestrudzone miłosierdzie, niewysłowioną mądrość i objawia nam niezgłębione bogactwo tajemnicy Jego życia i cierpienia, oraz opowiada nam ostateczne tryumfy Jego chwały. […] Ale żeby to słowo było w nas „żywe i skuteczne”, żeby rzeczywiście dotknęło duszę i prawdziwie stało się źródłem kontemplacji i zasadą życia, musimy je przyjąć z wiarą i pokorą, ze szczerym pragnieniem poznania Chrystusa i zjednoczyć się z Nim, aby kroczyć za Nim. Ścisłe i głębokie poznanie, nadprzyrodzone i owocne postrzeganie znaczenia Listów Świętych jest darem Ducha, darem tak cennym, że sam nasz Pan, Mądrość Przedwieczna, przekazał go swoim Apostołom w jednym ze swoich ostatnich objawień (Łk 24,45). Bł. Kolumban Marmion (1858–1923)