Nasze Modlitwy

Niech nasza radość trwa, bracia, tak dzisiaj, jak i wczoraj. Jeśli cienie nocy przeszkodziły naszej radości, to przecież święty dzień nie dobiegł końca […]. Jasność, którą roztacza radość Pańska, jest wieczna. Chrystus oświecał nas wczoraj. Także i dziś zajaśniało Jego światło. „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” – mówi święty apostoł Paweł (Hbr 13,8). Tak, dla nas to Chrystus stał się dniem. Dla nas narodził się dzisiaj, tak jak zapowiedział Bóg Ojciec poprzez Dawida: „Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem” (Ps 2,7). Cóż to oznacza? Że nie zrodził swego Syna pewnego dnia, ale zrodził Go samego dniem i światłością […]. Tak, Chrystus jest naszym dzisiaj – żyjący blask, który nie gaśnie, bez przerwy otula świat, który niesie (Hbr 1,3), a ten wieczny płomień nie należy jedynie do dnia. „Bo tysiąc lat w Twoich oczach jest jak dzień”, pisze prorok (Ps 90,4). Oto Chrystus jest naszym dniem, gdyż tylko On jest wiecznością Boga. Jest naszym dzisiaj – przemijająca przeszłość nie niknie przed Nim, nieznana przyszłość nie ma przed Nim tajemnic. Wszechwładne światło – wszystko ogarnia, wszystko przenika, zawsze obecne, posiada wszystko. Przeszłość nie może się przed Nim zasłonić, ani przyszłość ukryć […]. To dzisiaj nie jest czasem, kiedy z Dziewicy Maryi rodzi się w ciele ani kiedy w swej boskości wychodzi z ust Boga Ojca, ale czasem, w którym zmartwychwstaje spośród umarłych: […] wskrzesiwszy Jezusa, mówi apostoł Paweł. Tak też jest napisane w psalmie drugim: Ty jesteś moim Synem, Jam Ciebie dziś zrodził (por. Dz 13,33). Zaprawdę, jest On naszym dzisiaj, kiedy wydobywszy się z objęć nocy piekielnych, rozświetla ludzkość. Zaprawdę, jest naszym dniem – Ten, którego nie mogły zaćmić ciemne spiski wrogów. Żaden dzień nie otrzymał więcej światła niż ten dzień. Wszystkim umarłym przywrócił dzień i życie. Starość wprowadziła ludzi w śmierć. On obudził ich mocą swojego dzisiaj. Św. Maksym z Turynu (? – ok. 420)