Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?» Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych». Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary». Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką
Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Marka, Mc 12,28b-34
Komentarz to ewangelii
Za mało wiemy o tym, czego Bóg chce od naszych serc, za mało dowiedzieliśmy się od Jezusa w Ewangelii, że Bóg nie odrzuca serca, które stworzył, że Bóg chce i może nawrócić nasze serca, że Bóg chce, abyśmy kochali Go „całym sercem”, że miłość przelewa się i ogarnia nasze serce, ale to w naszym sercu „nabiera ciała”. Jezus nie przyszedł po to, by wyrwać nam nasze złe serca i uczynić nas bez serca, ale po to, by dać nam nowe serce zdolne do upodobnienia się do Jego serca. Cała Ewangelia uczy nas, pokazuje nam, proponuje nam przemianę serca.
Aby żyć, musimy kochać. Najświętsze Serce, serce Chrystusa, pokazuje nam, jak jesteśmy stworzeni, kiedy zostaliśmy wskrzeszeni z grzechu i żyjemy życiem wiecznym. To serce, które mamy kopiować, odtwarzać, kontynuować na żywo, nie jest tylko sercem sprawiedliwego. Aby być do niego podobnym, nie wystarczy nastawić własne serce na właściwy kierunek, sprawdzić je, skorygować, krótko mówiąc, robić rachunek sumienia i ćwiczenia doskonałości.
Aby być sercem nowego człowieka, to serce musi być sercem dziecka Bożego, sercem, które zgadza się być opanowane, zasilone, posiadane przez miłość Boga, przez Boga, który jest Miłością. I to nowe serce, to serce zaszczepione nowym życiem, musi przyjąć po synowsku, to znaczy w sposób wolny, że miłość Boga staje się w nim pasją człowieka: pasją oddawania Bogu, dla świata, nieustannie i całkowicie, życia, które On sam nam daje w każdej chwili.
Służebnica Boża Madeleine Delbrêl (1904–1964)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org
