Nasze Modlitwy

„Ojcze nasz”. Wyznajemy własnymi ustami, że Bóg i Pan wszechświata jest naszym Ojcem; i to jest rzeczywiście wyznanie, że zostaliśmy powołani ze stanu służebnego do stanu przybranych synów. Dodajemy: „Który jest w niebie”. Czas naszego życia jest teraz tylko wygnaniem, a ta ziemia obcą ziemią, która oddziela nas od naszego Ojca. Uciekajmy od niej i z całą żarliwością naszych pragnień pospieszmy do krainy, w której głosimy, że przebywa nasz Ojciec! Gdy osiągniemy godność dzieci Bożych, od razu zapłoniemy czułością, która jest w sercu wszystkich dobrych synów; i nie myśląc o własnych interesach, nie będziemy mieli innej pasji, jak tylko dla chwały naszego Ojca. Powiemy Mu: „Święć się imię Twoje”, świadcząc przez to, że Jego chwała jest naszym jedynym pragnieniem i naszą radością, naśladując tego, który powiedział: „Kto mówi we własnym imieniu, ten szuka własnej chwały. Kto zaś szuka chwały Tego, który go posłał, ten godzien jest wiary i nie ma w nim nieprawości” (J 7,18). Te słowa: „Święć się imię Twoje” mogłyby równie dobrze być zrozumiane w znaczeniu, że Bóg jest uświęcony dla naszego udoskonalenia. A wtedy powiedzieć Mu: „Święć się imię Twoje”, oznaczałoby powiedzenie: „Ojcze, uczyń nas takimi, abyśmy zasłużyli na poznanie, zrozumienie wielkości Twojej świętości, a przynajmniej, aby ta świętość rozwinie się w naszym życiu duchowym!” To właśnie dokonuje się w nas, gdy „ludzie widzą nasze dobre uczynki i chwalą Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 5,16). Św. Jan Kasjan (ok. 360–453)