Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?» Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas» — to znaczy: Piotr.
Nasze Modlitwy
Projekt prowadzony pod opieką
Hermanice.Dominikanie.pl
Ewangelia wg św. Jana, Jn 1,35-42
Komentarz to ewangelii
Przyjmij mnie, Ojcze święty, w swoim najmiłosierniejszym ojcostwie, abym na etapie tego świętego celu, do którego, dzięki Twojej miłości zacząłem biec, mogła otrzymać Ciebie samego jako moją nagrodę i wieczne dziedzictwo (1 Kor 9,24). Przyjmij mnie, najmilszy Jezu, do Twego najłagodniejszego braterstwa: znosisz ze mną cały ciężar dnia i spiekoty (Mt 20,12) i bądź moją pociechą we wszystkich moich trudach, towarzyszem w podróży, przewodnikiem i partnerem. Przyjmij mnie, Duchu Święty, Boże-Miłości, w swoim najbardziej miłosiernym miłosierdziu i kochającej miłości: bądź nauczycielem i wychowawcą całego mojego życia i najczulszym przyjacielem mojego serca […].
Zburz mur mojego dotychczasowego życia, mur, który odizolował mnie od Ciebie (Iz 5,5). Przyciągnij mnie do siebie z taką gwałtownością, że zachwycona słodyczą Twojej nieugaszonej czułości podążę za Tobą z miłością i mądrością. O Jezu miłosierny, pragnąć jest w zasięgu moich możliwości, ale do doskonałości nie znajduję środków: wyciągnij mnie więc z kruchości stanu ludzkiego z pomocą Twojej łaski (Rz 7,18) i zwróć moją duszę ku sobie przez niepokalane prawo Twojej miłości. Wtedy będę niestrudzenie biegła drogą Twoich przykazań (Ps 119,32); przylgnę do Ciebie nierozerwalnie, a Ty będziesz ze mną, o Panie mój, nieustannie pomagając mi i umacniając mnie w pracy, którą podjąłem z miłości do Ciebie.
Św. Gertruda z Helfty (1256–1301)
Dzienne czytania pochodzą ze strony https://www.evangelizo.org
