Nasze Modlitwy

Umiłowani bracia, czuwajmy troskliwie nad tym, co dotyka naszego wspólnego życia, zachowując „jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój”, przez „łaskę Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym” (Ef 4,3; 2 Kor 13,13). Z miłości do Boga pochodzi jedność ducha; z łaski naszego Pana, Jezusa Chrystusa – więź pokoju; z komunii z Duchem świętym” – ta jedność, która jest niezbędna tym, którzy żyją wspólnie… „Wierzę, Panie, w Ducha świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie” (Credo). Tam jest moja nadzieja, tam ufność, tam bezpieczeństwo w wyznaniu mojej wiary… Jeśli jest mi dane, Panie, „miłować Ciebie i miłować mojego bliźniego” (Mt 22,37-39), chociaż moje zasługi nie są liczne, moja nadzieja wznosi się znacznie wyżej. Ufam, że przez komunię miłości, zasługi świętych przydadzą mi się i w ten sposób obcowanie świętych uzupełni moją niewystarczalność i niedoskonałość… Miłość rozszerza naszą nadzieję aż do komunii ze świętymi, w komunii zasług. Ale ta dotyczy czasów przyszłych: to komunia chwały, która objawi się w nas. Istnieją zatem trzy komunie: komunia natury, do której dorzuca się komunia winy… komunia łaski; wreszcie komunia chwały. Przez komunię łaski, komunia natury zaczyna się umacniać, a winy – zanikać; ale przez komunię chwały, komunia natury będzie odnowiona w doskonałości, a gniew Boży będzie zanikał, kiedy „Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza” świętych (Iz 25,8; Ap 21,4). Tego dnia wszyscy święci będą jak „jeden duch i jedno serce” i „wszystko będzie wspólne”, bo Bóg będzie „wszystkim we wszystkich” (Dz 4,32; 1 Kor 15,28). Abyśmy doszli do tej komunii i żebyśmy się zgromadzili w jednym, „a łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z nami wszystkimi. Amen”. Baldwin z Ford (? – ok. 1191)